[vc_row][vc_column][vc_column_text]پیشینه سگ پامرانین‌ به نژادهای قدیمی اشپیتزها از کشورهای دوردست شمالی برمی گردد.

نزدیکترین نژاد مربوط به پامرانین Norwegian Elkhound و Schipperke ، اشپیتز آلمانی و اسکیموی آمریکایی و دیگر اعضای اشپیتزها هستند.

همه آنها با چهره سه گوش، گوش‌های ایستاده و پوشش ضخیم خزمانندشان مشخص می شوند.

اوایل پامرانین ها وزنی حدود 13 کیلوگرم داشتند.

سگ پامرانین به عنوان سگ بزرگ سورتمه در قرن شانزدهم استفاده می‌شد.

اما با گذر زمان در قرن نوزدهم کارش تغییر کرد و اندازه‌اش کوچک‌تر شد.

به همین دلیل شخصیت این نژاد شبیه به سگ‌های بزرگ است.

این‌ نژاد در گروه سگ‌های عروسکی و سرگرم کننده طبقه‌بندی می‌شود.

پیشینه سگ پامرانین به گروه اشپیتز برمی گردد که به نام منطقه‌اش Pomerania در آلمان و لهستان در اروپای مرکزی نامگذاری شده است.

پامرانین ها گوش های کوچک و پوزه شبیه گرگ ها دارند. پوشش خارجی آنها دو لایه ای و ضخیم است که لایه زیرین دارای موهای کوتاه و لایه ی رویی دارای موهای بلند و ضخیم است.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

پیشینه سگ پامرانین_ ورود پامرانین به انگلیس

سگ پامرانین به عنوان یک نژاد توسط طرفداران انگلیسی‌اش پرورش یافت.

البته قبل از قرن 18 میلادی، پامرانین در انگلستان خیلی شناخته شده نبودند.

بعد از قرن 18 به این دلیل که این نژاد مورد علاقه اعضای سلطنت انگلیس بود، محبوبیت یافتند.

ملکه شارلوت در سال 1761 با King George 111 ازدواج کرد و سگ های حیوانات خانگی خود را به انگلستان آورد.

پامرانین ها در انگلستان معمولا به عنوان حیوانات خانگی نگهداری می شدند.

از نقاشی‌های مختلف اطلاعات زیادی در مورد پامرانین ها به دست آمده است.

با واردات چندین پامرانین تا سال 1870، روند رو به رشدی در انگلستان برای این پرورش سگ بوجود آمد.

 

اولین نمایشگاه سگ‌های انگلیسی

 

در سال 1859، در نیوکاسل اولین نمایشگاه سگ‌های انگلیسی برگزار شد.

در سال 1861 نمایشگاه دیگری در باغ وحش Belle Vue در منچستر برگزار شد.

در دسامبر 1862، سه پامرانین را نیز برای نمایشگاهی در بیرمنگام به عنوان بخشی از نمایش سوم سالانه ورزشی به نمایش گذاشتند.

آنها در یک کلاس فوق العاده طبقه‌بندی شدند که برای سگ های کوچک خارجی اختصاص یافته بود.

این سگ ها برای ورزش های مزرعه استفاده نمی شدند. پامرانیان هایی که در این نمایشگاه وارد شدند:

1. “آلبا” متعلق به اقای رابرت تورنلی

2. “چارلی”، متعلق به آقای C. برادلی.

3. “پاپ” متعلق به آقای J.A. براونینگ بودند.[/vc_column_text][us_image image=”9917″ size=”us_768_0″ align=”center”][vc_column_text]همه سه صاحب این سگ ها در بیرمنگام ساکن شدند. در این کلاس 12 سگ وجود داشت.

برای اولین بار، در سال 1863، کلاس‌های مختلف پامرانیان‌ها در نمایشگاه بین‌المللی بزرگ لندن نمایش داده شد.

سه پامرانی برتر در نمایشگاه بین المللی

اول: “Snap” متعلق به آقای Laskie

دوم: “Geuss” متعلق به آقای سنت Quinti

سوم: “فاکس” متعلق به آقای ایاتون

بودند و برای اولین بار در انگلیس این نژاد تحت نام پامرانین ثبت شدند.

 

باشگاه پامرانین

باشگاه پامرانین توسط نه عضو در سال 1891 تأسیس شد.

پرورش‌دهندگان علاقه شدیدی به کاهش اندازه این سگ‌ها داشتند.

آنها همچنین برای تولید رنگ‌های جدید این نژاد تلاش می‌کردند.

در حال حاضر رنگ‌های دیگری از پامرانین مانند پرتغالی، آبی و شکلاتی نیز وجود دارد.

بر اساس اطلاعات ثبت شده در سال 1804، در کابینه‌ای بنام “کابینه ورزشکار”، در آن دوره این نژاد سگ گرگ یا پامرانین، به رنگ‌های زرد کم رنگ و یا کرم و رنگ‌های روشن در قسمت‌های پایین تر بدن دیده شده است؛

البته بعضی از آنها سفید و تعداد کمی هم سیاه هم بوده‌اند.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

پیشینه سگ پامرانین_ ورود سگ پامرانین به ایالات متحده

سگ پامرانین در اواخر دهه 1800 میلادی وارد ایالات متحده شد.

در اواخر دهه 1880، پامرانین ها در برنامه های مختلف در ایالات متحده آمریکا نمایش داده شدند.

در سال 1900، این کشور به صورت رسمی این نژاد را به رسمیت شناخت.

در 10 ژانویه 1911 نخستین نمایشگاه نژاد پامرانین در هتل ولدورف آستوریا نیویورک برگزار شد.

در طول این دوره، سگ ها را از نظر سایز کلاس بندی می کردند و برای هر یک از سگ های کوچک، متوسط و بزرگ کلاسی ارائه می شد.

در باشگاه Pomeranian موافقت شد که پامرانین های اسباب بازی زیر 3 کیلوگرم وزن داشته باشد. یعنی بخاطر کارایی و نگه داری از آن به عنوان سگ خانگی و اسباب بازی این وزن را برایش مناسب دانستند.[/vc_column_text][us_image image=”9913″ size=”us_768_0″ align=”center”][vc_column_text]علاقه خانواده سلطنتی به سگ پامرانین بسیار به محبوبیت او افزود.

 

ملکه ویکتوریا در بستر مرگش، خواسته بود که کمپانی مربوط به پامرانین مورد علاقه اش بعد از او حفظ شود.
طی چند سال، ملکه ویکتوریا همراه با خانم توماس، خانم گوردون لین و خانم همیلتون به عنوان یکی از پرورش دهنده های پیشرو این نژاد فعالیت داشت و آمار انها به ثبت رسیده است.

ملکه “مارکو” مدال طلای باشگاه پامرانین را به دست آورد. خانم توماس سگ ها را از آلمان آورده بود و کیفیت سگ های خود را بهبود بخشیده بود.

خانم همیلتون دارای سگ‌هایی از رنگ های مختلف بود اما تمرکزش روی رنگ سفید بود. پامرانین ها با مبالغ زیادی پول مبادله می شدند و یک سگ مناسب برای پرورش بودند.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][us_image image=”9916″ size=”us_768_0″ align=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

افراد مشهوری که سگ پامرانین داشتند

آدم های مشهور زیادی سگ پامرانین داشتند. از جمله مارتین لوتر کینگ که اسم سگش را در نوشته‌هایش آورده. پامرانین او بلفرلین نام داشته.

وقتی میکل آنژ سقف کلیسای سیستین را رنگ می‌کرده، پامرانینش ، مینشسته و نگاهش میکرده .

اسم پامرانین نیوتن دایموند بوده. دست نوشته های آیزاک از دست دایموند در امان نبودند.

موتزارت هم پامرانینی به اسم پیمپرلد داشته .[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]پت لاور فروش انواع سگ های خانگی با تضمین سلامت و اصالت انجام می دهد تا شما بتوانید با قیمتی عادلانه سگ مورد نظرتان را برای همیشه کنارتان داشته باشید.
فروش سگ چاو چاو از حوزه فعالیت های مجموعه پت لاور به شمار می رود. در صورت تمایل برای خرید سگ های خانگی کافیست با ما تماس بگیرید.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]